Na hajduckim cmentarzu przy ul. Granicznej znajduje się wojenny grób zbiorowy więźniów miejscowego podobozu „Bismarckhütte” KL Auschwitz. W roku 1960 ustawiono tam pomnik nagrobny, projektu Ksawerego Dunikowskiego.
Po latach, podczas modernizacji monumentu, na jego płycie umieszczono nazwiska chorzowian zamordowanych w KL Auschwitz. Odsłonięto je 27 stycznia 2008 roku. Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich, inicjator przedsięwzięcia, podjęło się tego zadania ze świadomością, że lista, chociaż została sporządzona w oparciu o dostępne dokumenty, może być niekompletna.
W efekcie działań organizacji, której prezesował wówczas Grzegorz Rosengarten, do 159 pierwotnie ustalonych nazwisk dodano po roku sześć kolejnych, a wkrótce potem jeszcze trzy. Upamiętniono wtedy m.in. Józefa Rasska.
Urodzony w 1881 roku w Łabędach Józef Rassek był pracownikiem plebiscytowym, uczestnikiem trzech powstań śląskich. Według relacji jego prawnuka, Rafała Jurowskiego, dużą część swej młodości spędził na terenie obejmującym dzisiejszy Chorzów Batory. Tu mieszkali i zmarli jego rodzice, a on sam w 1903 roku ożenił się z Franciszką Wawrzyńczyk, z którą doczekał się sześciorga dzieci. Rok wcześniej w Królewskiej Hucie zaangażował się w ideę powołania Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.
W okresie plebiscytowym mieszkał w Knurowie. Prowadził tam objazdowy teatr „Wesołość”, a następnie kabaret „Czarny Kot” stworzony na wzór warszawskiego teatrzyku o tej samej nazwie. Za jego więc sprawą po raz pierwszy na Śląsk dotarła nazwa słynnego paryskiego kabaretu artystycznego „Le Chat Noir” założonego w 1881 roku, po którym „Czarne Koty” pojawiały się w całej Europie…
Ze swoimi teatrami Józef Rassek objechał cały teren plebiscytowy. Po plebiscycie stanął na czele Górnośląskiego Teatru Ludowego, który powstał z połączenia czterech scen amatorskich („Wesołość”, „Gwiazda”, „Czarny Kot”, „Fredro”) i składał się z 35 aktorów oraz własnej orkiestry.
– Był doskonałym humorystą, obdarzonym niezwykłą werwą – pisał na łamach miesięcznika „Młodzież Śląska” redaktor Zygmunt Gryń.
W Poznaniu Józef Rassek przez pewien czas był kierownikiem artystycznym znanego miejscowego kabaretu „Pawie Pióro” w cukierni „Ziemiańska”. Znany był także bywalcom bydgoskiej kawiarni „Europa”. Występował m.in. pod pseudonimem Kocynder Śląski. Do grona jego przyjaciół należeli Wojciech Korfanty oraz Stanisław Ligoń, z którym współpracował w rozgłośni Radia Katowice.
28 listopada 1940 roku wraz z dziewięcioma innymi osobami Józef Rassek, w niewyjaśnionych okolicznościach został zaaresztowany w Katowicach oraz przewieziony do obozu KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 6660. Ostatni list do córki wysłał 9 sierpnia 1942 roku. 10 dni później już nie żył. Jako oficjalną przyczynę jego śmierci podano tyfus plamisty.
Fotografia obozowa Józefa Rasska ze zbiorów Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
